Zacznijmy od tego, że programista nie tylko pisze kod. Programista także, czy nawet przede wszystkim, rozwiązuje problemy. Używa on do tego narzędzi, jakimi są właśnie języki programowania.

Specyfika programowania polega na odpowiednim podejściu do rozwiązywania problemów, mianowicie na podziale ich na mniejsze fragmenty, wykonywane w określony sposób w określonym porządku – to jest właśnie kod. Dlatego też trzeba umieć rozbijać duże zagadnienia na mniejsze, wielki problemy na małe części. Trzeba mieć umysł analityczny.



Programista prawie cały czas poznaje nowe zagadnienia i techniki. Dlatego musi być ciekawy świata i autentycznie lubić to, co robi.



Pamiętajmy też, że koder programuje komputery, które w działaniu są przeraźliwie jednoznaczne, logiczne i przewidywalne. Należy więc umieć myśleć logicznie i formułować swoje koderskie pomysły w sposób jasny i jednoznaczny.



Wreszcie, należy posiadać dobrą pamięć syntaktyczną i semantyczną. Cóż znaczą te straszne słowa? Pamięć syntaktyczna to zdolność do jak najlepszego zapamiętywania reguł składniowych – chodzi tu oczywiście o języki programowania. Pamięć semantyczna to umiejętność przyswajania sobie znaczenia pojęć – nie można na przykład mylić procedury z klasą albo zmiennej z makrem.

Te dwa warunki są zazwyczaj najtrudniejsze do spełnienia

Dodatkowo, programista gier musi w znacznie większym stopniu niż inni koderzy znać się na matematyce i fizyce. Bez nich nie ma przecież mowy o grafice trójwymiarowej czy realistycznym symulowaniu rzeczywistości.