Trzy pozytywy na dzisiaj
Czwartek/Piątek
1.
Nie rozumiem takiego świata. Czarek pisze: teraz już tylko albo my ich, albo oni nas. Rafał pisze: spotkajmy się 3 razy nie. Tomek apeluje, że musimy iść, bronić właśnie utraconej wolności, Radek, że jesteśmy Białorusią i właśnie odchodzimy z Europy. Marta że wychodzimy z zachodniego świata. Romek, że pisowska komuna okupuje kraj. Robert pisze, że to wszystko ukartowane, że to spisek przeciwko Polsce: „Media komercyjne nie zachowują się już jak media. Są wojującą stroną sporu politycznego. Popularne przed kilku laty postaci telewizji publicznej wzywają do obalenia rządu. Były polski premier, teraz urzędnik unijny, ingeruje w proces legislacyjny polskiego państwa. Znany polityk PO mówi o reformie sądownictwa: "...ta reforma nie jest zła, ale co mamy robić?! Jak nie odsuniemy PiS-u od władzy, pozamykają nas wszystkich...". /…/ W relacjach z protestów widać, że manifestanci trzymają w różnych miastach w Polsce, identyczne świece a przed „spontanicznymi” protestami rozstawiane są podesty dla mówców i artystów/…/ Mamy do czynienia z hybrydowym atakiem na Polskę. Z wyreżyserowaną spontanicznością.
Astroturfing. Technika piarowa zakazana w USA i Wielkiej Brytanii święci w Polsce triumf”…
Z jednej i z drugiej strony padają słowa, po których świat nie może być taki jak był. Słucham newsów i zdaje mi się, że chodzi o to, żeby jedni drugich unicestwili. Wsadzili do getta. Już tak kiedyś było.
A ja nie rozumiem. Czarek jest genialnym reporterem, do Marcina zawsze mogę zadzwonić w sprawie awarii auta i zawsze mi pomoże. Robert robi świetne zdjęcia jedzenia, z Arturem dziś pojechałbym w góry, od Małgorzaty uczę się jak łączyć różne polityczne frakcje w jednym przedsięwzięciu, Krzysiek potrafi pilotować, Kasia i jej mąż gotowali mi kiedy miałem depresję, Tomek oddał mi swoje kule kiedy poharatałem kolano, Dorocie opowiedziałem o wszystkich grzechach, Paweł jest mistrzem elegancji, Wojciech jest bardzo mądry, ale skromny choć wie że zależy od niego sporo spraw, Staszek potrafi zestawić wywichnięte stawy, Dorota pozwoliła mi u nich zamieszkać, kiedy nie miałem domu, z Mundkiem polecieliśmy kiedyś z lawiną. Z Robertem mieliśmy napisać scenariusz dla telewizji…. Kurwa. Z każdym z was przeżyłem coś naprawdę istotnego a teraz każdy jest po innej stronie i muszę wybrać „my” czy „oni” a potem „ich zamykać, czy dożynać”?!
Niedoczekanie. Ja nie rzucam kamieni. Nie kładę się pod marszem Manify, ani Miesięcznicy. Ja wierzę, że ludzi dobrej woli jest więcej.
2.
Spotkaliśmy się z Martyną na Kępie Potockiej żeby pogadać o książkach. No i o życiu trochę. O podróżach które wydarzą się na pewno i o tych, które są na być może. Bez niej nie wydałbym książki o Gruzji. Nie umiałem wydać własnej książki. Co prawda ta jest już siódma, ale poprzednie powstały na zamówienie i były opowieściami, reportażami o innych ludziach. Ta jest jednak o mnie.
Nie umiałem się odważyć. Więc zrobiła za mnie pierwszy krok, całkiem bezinteresownie. Dostałem pióra, bo jeśli ktoś w ciebie uwierzy, to je dostajesz. I za to chciałem podziękować.
3.
A teraz fragment z książki, którą teraz piszę (nie mam wydawcy, ale jeśli Gruzja będzie sukcesem, to może znajdę kogoś kto zaryzykuje i wyda Papuę, albo China for Brokenhearted, albo może tę o Ameryce, choć jest naprawdę, naprawdę gruba…
„- To Beshbarmak, święta góra.
Spojrzałem na lewą stronę i rzeczywiście nad pofalowanym, wyświechtanym, wiosną zapewne trawiastym stepem wznosiła się samotna, gruba skała. Gdyby była strzelista, powiedziałbym że jest jak kamienna wieża, ale przypominała raczej koguci grzebień.
- To Góra pięciu palców – powiedział mój towarzysz.
- Nie bardzo to widzę – starałem się, ale nie umiałem dostrzec podobieństwa.
- Beshbarmak znaczy pięć palców, ale to nazwa potrawy, mięso z konia z makaronem. Je się to ręką. Pięcioma palcami, taka tradycja, panimajesz?
- Znaczy, że góra przypomina miskę gulaszu?
- No właśnie – uśmiechnął się – ale to święta góra. Dookoła stoją kamienie, a pod każdym z kamieni starożytny grób. A z powietrza góra wygląda jak olbrzymi wąż i ludzie powiadają, że został usypany przez jakąś cywilizację przed wiekami. Widać to ze szczytu góry. Mnóstwo ludzi wchodzi każdego dnia, żeby to zobaczyć, się modlić i żeby spotkać Khidra Zindę.
- Kogo spotkać?
- Khindra Zinda to nieśmiertelny prorok który mieszka na tej górze. Jest prorokiem wszystkich religii. Był nauczycielem Mojżesza i strażnikiem wody życia. Nie słyszałeś o nim? A o Aleksandrze Macedońskim słyszałeś?”