Pamiętam moje początki z L2: Młodsi bracia grali od około 2 miesięcy non stop, po około 12 godzin dziennie, na 2 komputerach połączonych w sieć. Wtedy jeszcze nie miałem pojęcia co to L2, nie wiedziałem w ogóle czym pachnie przygoda z grami MMO. Żyłem w błogim stanie nieświadomości ...
Pewnego dnia starszy z moich młodszych braci wpadł do mnie w odwiedzimy. Napilismy się gorącej herbaty (był to pażdziernika 2005) i rozmowa nagle zeszłą na gry. Brat wydał mi się mocno roztrzęsiony. Nie mógł się na niczym skupić, chodził rozdygotany po pokoju. Spytałem co mu jest, a on się przyznał, że się tak denerwuje, bo od 3 dni nie działa serwer ma którym gra (był wtedy CL jakiegoś klanu na pirackim serwerze).
Wydało mi się to dziwne bardzo ... jak może człowieka tak gra wciągnąć, aby reagować bez niej w tak dziwny i nienaturalny sposób ?!
No ale teraz wiem jak to jest. Wystarczyło, że brat pokazał mi L2 tylko raz. Jeszcze tamtego samego wieczora zainstalowałem L2 i zacząłem uciekać przed keltirami ...
W tej chwili jeśli jestem bez L2 dłużej niż 24h to dostaję takich samych drgawek, nie mogę się na niczym skupić i ciągle myślę, że w tym czasie mógłbym coś sprzedać, albo z kimś pogadać i że ten czas jest czasem straconym.
Chyba sobie nawet sam na pytanie w temacie odpowiedziałem. Ale wiecie co ? Dobrze mi z tym i tego stanu nie zmienię ;P Dziękuję niebiosom, że mam wyrozumiałą żonę i kochaną córeczkę, które pozwalają mi grać
Ja tam jakoś aż tak nerwowy nie jestem (może to przez to że jestem jeszcze taki młody ? xD). Mimo wszystko, moja przygoda zaczęła się troszku inaczej 
Lipiec 2004 rok, znudzony MuOnline szukałem jakiejś ciekawej gry, trochę bardziej rozbudowanej niż Mu ale bez przesadyzmu, Kal Online 2 dni sobie pograłem potem jakieś Knighty nie Knighty i znalazłem Lineage 2. Ładna grafika, muzyka podobno też (niema to jak dobra Mp3 do gry 
![:]](./images/smilies/icon_har1.gif){kind=icon}
