Nie będzie drugiej serii - to jest skończona historia.

A dla mnie pierwsze 40 minut to flaki z olejem. Ale końcówka zacna.

Czy ja wiem. Dla mnie końcówka właśnie średnia. Najlepszy motyw w odcinku to noże i Rachel [emoji14]

Dla takiego emosa jak ty może i fajna. Wszystkie sceny z nią w tym odcinku chujowe, szczególnie końcówka.
Rozmowa w więzieniu zajebista.

Wrong.
"DEADLINE: Sounds like you are diplomatically saying a Season 2 is in the cards, am I picking that up right?

SHYAMALAN: I’m actually not being diplomatic, I mean, I’m being somewhat diplomatic, but I’m genuinely being as open as I can. The one thing I’m fearful of television is its open-ended nature. I’m such an end backwards kind of filmmaker, storyteller, and that’s what I loved about doing these 10 episodes. I knew where I wanted to go. I knew I wanted the fences to come down. I knew where we were heading for the finale and so we could architecture the 10-episodes in that manner.

So, I am happy to walk away, especially with such a wonderful reaction and all that stuff. But honestly, Blake and I do have an idea."

już.

TD
Chyba najlepszy odcinek serii

TD - mam z tym serialem spory problem. Jestem troche do tylu, wczoraj obejrzalem e05 (pierwszy po strzelaninie). I tak po 10min zaczalem sie zastanawiac, czy ja w ogole chce to dalej obejrzec. Imo wiekszosc scen, ktorej maja budowac klimat, sa po prostu nudne i irytujace. Niestety nie kazdy jest D. Lynchem i moze sobie budowac film oparty na takim "sennym" (powolnym) klimacie/tempie.
Roznica pomiedzy TD1 a TD2 jest taka jak pomiedzy Mathew M. w TD1 a w Interstellar. W TD1 byl zajebisty, w Interstellar byl parodia samego siebie i irytowal.

W tej chwili to chyba ogladam tylko dlatego, bo jedynka byla zajebista. No, fabula w sumie niezla, ale co z tego skoro calosc jest imo meczaca.

Podzielam to samo zdanie, wedlug mnie TD2 to jak do tej pory zwykla kicha.
To oczywiscie spekulacje ale wyraznie widac ze Pizolatto zachlysnal sie wlasnym sukcesem po przeczytaniu reviews pierwszego sezonu i postanowil stworzyc kolejne arcydzielo, ktore okazalo sie bardzo przecietne w efekcie jaki wywiera na widza.
Albo aktorzy nie radza sobie ze zbyt ambitnym (??) skryptem albo skrypt jest po prostu beznadziejny i zle poskladany od strony warsztatowej. Sztuczne budowanie glebi i emocjonalnego tla glownych postaci jest widoczne jak na dloni, jedynym aktorem ktory w miare dobrze radzi sobie ze skryptem jest Farrel. Tak naprawde to po cholere mamy trzeciego detektywa, tego z tym PTSD, nic nie wnosi, w kazdej scenie jest w tle pozostalych dwojga, tak naprawde jego historia to juz tak przecietna sytuacja w dzisiejszych czasach (homoseksualista z zona i dzieckiem probujacy dopasowac sie do society + po powrocie z wojny z lekkim twistem), ze jest po prostu /yawn. Nie mowiac w ogole o tym, ze tak naprawde kogo jeszcze obchodzi kto zabil tego burmistrza...chyba jedynie detektywow w serialu. Morderstwo czarnego charakteru nie przyciaga do fabuly. Zeszly sezon to majstersztyk, obecny to rozczarowanie (pomimo oczywiscie smaczkow w stylu scenerii, muzyki, oraz dobrych scen mozliwych do policzenia na palcach jednej reki). Miejmy nadzieje, ze cos sie zmieni w ostatnich odcinkach. Trzymam kciuki, bo rowniez ogladam do tej pory tylko ze wzgledu na TD1.

Gdyby drugi sezon True Detective nie nazywał się "True Detective", to nikt by tego nie oglądał.

Ale przecież to samo było w pierwszym sezonie. Kogo obchodziło, poza dwójką głównych bohaterów, że ktoś zabił dziewczynę? Fabuła też była przeciętna, ale suto obłożona dobrą wizualizacją i muzyką. W dwójce moim zdaniem jest tak samo, problemem może być to, że zamiast na dwóch głównych bohaterach trzeba się skupiać na czterech co zamiast cementować akcję bardziej rozwadnia.
Mi się drugi sezon ogląda dobrze i podoba mi się chyba jeszcze bardziej niż pierwszy, ale chyba głównie ze względu właśnie na świetne kadry i muzykę.

Dokładnie, to się ogląda jak niektóre filmy, nie tylko dla scenariusza, ale też dla całej wizji i klimatu budowanego przez muzykę i zdjęcia/charakteryzacje/lokacje.

Ja w pewnym momencie nie ogarniałem fabuły TD, musiałem się mocno skupiać przy dialogach a to męczy.

Oj ty moje biedactwo :G

o kurwa.

+1

Sobciu, ale wątek gejowski ogarnąłeś?

Oczywiście, specjalnie nagrałem ten odcinek.

U mnie to samo, TD2 a TD1 to zupełnie inna liga.
Oglądam "bo jedynka fajna", nie ma tego klimatu co jedynka niestety.

TD2 sporo lepsze od jedynki. W jedynce sporo nudnego jeżdżenia samochodem i pseudofilozoficznego majaczenia.

Ale TD1 miało element zaskoczenia.

TD2 jest robiona na dokładnie tym samym schemacie, więc zatraciło ten element zaskoczenia fabułą, bo pojedyńcze sceny dalej potrafią zrobić.

TD1>TD2

Ale oba zajebiste.

W sumie podszedłem do TD2 tylko dlatego, że czytałem tu na forum, że zajebisty. Szczególnie po 4tym odcinku wszyscy pisali, że miazga.
Ktoś mi wyjaśni co było takiego wspaniałego w tym odcinku? Chodziło o końcówkę?