W imię Polski walczy, to jest jego jedyny cel. A jak wiadomo dla lewaków Polska nic nie znaczy ;p
(poza tym walcząc z ZSRR podkopuje socjalistyczny ład)

Nigdy nie patrzyłem na Xawrasa i jego ludzi jako na polskich Che, raczej jak na czeczeńskich terrorystów, sam Dukaj nie kryje, że inspiracją dla niego były wydarzenia na Kaukazie.
No a czy Xawrasa w ogóle można lubić to już inna para kaloszy.

dziwnie piszesz Isengrim ale mimo wszystko to jakis powiew swiezosci w topiku,



bardzo ciekawa ksiazka o tym jak powstal GROM i ile polscy politycy i generalowie potrafia spierdolic.
Ksiazka o pasji poswieceniu, honorze i jeszcze kilku gornolotnie brzmiacych slowach.

naprawde warto.

Patriotyzmie.

tia, widzialem ostatnio i planowalem kupic, a jak mam potwierdzenie, ze dobre to tym bardziej.

No powinienes w zgodzie z podpisem.

Skonczylem dzisiaj Hyperiona. Moje pierwsze SF w sumie. Zawsze bylem przekonany, ze nie lubie tego gatunku, ale Simmonsowi dalem szanse.
Ogromne wrazenie zrobilo na mnie to w jaki sposob autor zongluje stylami. Zarowno jesli chodzi o styl pisania jak i opowiadania. W jednej chwili czytam czyjes pamietniki, a w nastepnej powiesc detektywistyczna.
Zawiodlo mnie troche zakonczenie, ale jesli ktos nie czytal to zdecydowanie polecam nadrobic zaleglosci.

Dlaczego angielskie ksiazki maja dialogi zapisane w ' ' i to jednym ciągiem. Strasznie mnie to denerwuje ze nie sa od - i akapitow.. To taka ogolna maniera czy poprostu mam pecha ? :E

Takie sa zasady pisanie w angielskim.
Aczkolwiek akapity powinny byc mimo wszystko.

ja na polu SF to jestem mega laikiem, bo myslalem podobnie ale to moze i dlatego moge Ci cos polecic co mi sie podobalo.

Oprocz Simmonsa (bo jeszcze 3 tomy sagi przed Toba (?), standardy jak Orson Scott Card np. Gra Endera, Frank Herbert "Diuna", i zajebiscie polecam China Mieville np. Dworzec Perdido.

Jak pisze High, Hyperion ma kolejne części, z których jedna (Upadek Hyperiona) to bezpośredni sequel trzymający poziom początku sagi, a kolejne 2 (coś tam z Endymionem) dzieją się X lat później i ponoć są dużo gorsze.

No może się skuszę. Ale generał gadający o "pasji poswieceniu, honorze i jeszcze kilku gornolotnie brzmiacych slowach" to już chyba jakiś żart .

Co do Hyperiona: wszystkie 4 części (Hyperion, Upadek Hyperiona, Endymion i Triumf Endymiona) stanowią jedną całość i jedynie przeczytanie ich wszystkich daje możliwość poznania całej historii. Prawdą jest, że - moim zdaniem - 3 ostatnie części odstają jakością od pierwszej, lecz nadal są dużo lepsze niż większość pozycji sci-fi, z którymi miałam do czynienia.

Pierwsza część Hyperiona jest literackim majstersztykiem, ze względu na wspomnianą różnorodność języka. Pozostałe 3 to po prostu solidne powieści przygodowe. Uważam, że warto je przeczytać, choćby po to, żeby dowiedzieć się czym były portale, czy Pustka, Która Łączy, oraz czego AI tak desperacko pragnęły, i nie mogły posiąść

Na pewno przeczytam, nie wiem tylko kiedy. Na razie skoczylem w zupelnie inna strone i wzialem sie za Droge do Nidaros Pilipiuka. Poczatek wygladal okropnie, ale juz sie powoli zaczyna robic bardzo ciekawie.

Kupilem tez wczoraj Gre Endera. A potem mysle o Czarnej Kompanii. Zzzz, znowu bede chodzil niewyspany.

edit:
ffs, ominalem post 3333 :|

Gra Endera jest niezła, właśnie zacząłem czytać Mówcę Umarłych - ciekawe czy będzie równie dobry.

daje rade, ksenocyd zreszta tez.

sama gre czytalem chyba z 50 razy
podobala mi sie rowniez seria Saga Cienia - warto przeczytac.

Czarna Kompania wymiata, podobnie jak Detektyw Garrett (chociaz sa zupelnie o czyms innym - Detektywa polecam bo potrafi rozbawic).

no i ostatnie dzieła Cooka - Delegatury nocy - pierwszy tom rozkreca sie powoli ale potem wsysa na maxa.

Mi Glizdawce też jakoś zajebiscie podeszly, ale to dawno temu czytalem, ale mega sentyment.

Zabieram sie za Czarna Kompanie... ale jakos nie moge przebolec narracji z pierwszej osoby. No nie lubie i juz.

wziąłeś się za czytanie książek? przecież nie lubisz fabuły

nawet tutaj woli tpp...

W grach. I nie tyle fabuły, co przegadania.