Praktycznie kazde fantasy elfo, krasnoludopodobne , ktore powstaly po Tolkienie to śmierdząca kupa.

Ale fantasy to nie tylko elfy i kranoludopodobne rzeczy, a taki Martin to jakby pierdolnąc jego swiat do Europy i Ameryki to prawie nie byloby juz fantasy.
Można posądzac, ze Erikson sie wzorowal, ale jego ksiazki nijak są dla mnie podobne do Tolkiena...

Zachłystnąłeś się tym Martinem. Przejdzie.

Ja czytałem sporo fantasy elfo i krasnoludopodobnych i stanowczo nie wszystko było śmierdzącą kupą

Pisałem tu już kiedyś o tym - Tolkien w zasadzie nie tworzył książki fantasy. Tworzył epos, mit, które według współczesnych standardów z natury są trywialne, bo słuchający ich dzikusy siedzący po nocach przy ogniskach nie mają ochoty na rozkminianie jak na zachowanie bohatera wpłynęły jego trudne relacje z ojcem. Równie dobrze można by narzekać na trywialność Illiady albo opowieści o Królu Arturze.

A muszą? Gandalf ginie w walce z Balrogiem. No i Sean Bean mimo wszystko grał dobrego gościa.
Akurat Władca i cała twórczość Tolkiena w dużej mierze traktuje o śmierci i przemijaniu. Frodo jest tak wyniszczony powierzonym mu zadaniem, że w ostatniej scenie książki umiera dla świata odpływając na tolkienowski Avalon. Aragorna nie usiekł żaden ork, ale ukazany jest nam w scenie, kiedy znużony światem dobrowolnie wybiera śmierć. U Tolkiena nie ma niezniszczalnych postaci, wymyślili ich pisarze fantasy, którzy przyszli po nim.

Ta? to podaj jakies tytuly...

Nie jaram sie Martinem ani troche, osobiscie wole Eriksona, ale to inna bajka.

ja pierdole, albo komus sie podoba, albo nie.
na chuj to drazyc w nieskonczonosc.

Bo na tym polega dyskusja idioto. To ze twoja filozofia zyciowa konczy sie na 'zjadlem, wysralem i pogralem na konsoli' to nie znaczy ze kazdego. Nie kazdy jest prostakiem.

BTW Junkier widze ze Tolkien w malym palcu Az milo poczytac kogos kto wie i rozumie co i o czym pisze.
W sumie chwala ci panie ze Christopher nie zezwola na ekranizacje Silmarillionu. To jaka to by byla profanacja (po dostosowaniu do 'gustow' dzisiejszych mareczkow, mendolow i innych embe) to az sie nie miesci w pale.

Jeśli z założenia miało to tak wyglądać to ok, ale pierwszy raz słyszę historię o pisaniu mitu. No i od czasów greckich eposów literatura znacznie się rozwinęła. To jest bardzo przeciętna książka warsztatowo jak na współczesność. Nie mam tu na myśli sprawności w posługiwaniu się językiem, bo czyta się bardzo dobrze.

Ja nie jest partnerem do dyskusji o Tolkienie, bo zainteresowałem się nim po pierwszym filmie Jacksona. Nie jest to moja książka z dzieciństwa itp. Plus taki, że sięgnąłem dzięki niemu po kilka naprawdę dobrych książek z tego gatunku, który miałem za banalny.

kabraxis: ja wiem, ze jestes debilem i z piana na ustach przybiegasz komentowac.
jednak jest to temat o filmach, a nie ksiazkach.

no ja tez pierwszy raz slysze o micie, z tego co wiem, to tolkien siedzial w pubie przy piwie piszac ksiazke na luzaku.
co chcial nam przekazac i opowiedziec tego sie raczej nie dowiemy, chyba, ze ktos czytal jakies opowiesci rodzinne.

Ja za dzieciaka to wszystko czytalem co zwiazane z Tolkienem, pewnego rodzaju fascynacja.
imo ta rzekoma 'trywialnosc', dosc bezposredni podzial na dobro i zlo (z wyjatkami) to wlasnie zaleta, a nie wada. Przez to tez smierc Boromira jest taka dramatyczna. Imo te ksiazki maja takie byc a nie inne i byloby to troche slabe jakby to przemienic na wersje Martinopodobną. I to co pisze Junkier o 'przemijaniu' widac w calej Tolkiena tworczosci.

Wladca i Hobbity itp. nabieraja innego smaku razem z poznaniem Silmarilliona i innych również tych szczątkowych opowieści.


rotfl, wladce to pisal jak jego synowie uczestniczyli w WW2.
I raczej sporo mozna poczytac o kulisach powstawania Hobbita czy Lotr.

ale za dzieciaka to raczej kazdy z nas troche inaczej odbieral tolkiena.

no i co z tego, ze uczestniczyli? w oxfordzie nikt z tego nie robi wielkiej hecy i dosc chetnie o tym opowiadaja, co wiecej ten pub chyba nadal istnieje.

to poczytaj i opowiedz. ja przeczytalem ksiazke parenascie lat temu, w sumie chyba ze 3 razy i podszedlem do niej jak do kazdego fantasy.

do tego piłem, wiec sam sobie czytaj ;p

ja byłem o tyle w dobrej sytuacji, że tolkien to była moja "chyba" (bo na 100% teraz nie jestem pewny) styczność z fantasy. Gdybym zabrał się za Tolkiena później (tj. po łyknięciu pokaźnej dawki fantasy późniejszych twórców) raczej nie dałbym rady jego ksiażek skończyć.
Zresztą z tego co pamietam przez Silmarilion nie dałem rady już przebrnąć. Nuda.

no podaj te pro tytuly lepsze od Tolkiena ;p

Silmarillion to bardziej dla fanow juz.

no ale te kulisy to sa jego notatki, jego rozmowy z przyjaciolmi, rodzina, czy rozkladanie na czynniki pierwsze przez naukowcow?

z perspektywy czasu to nawet kain wydaje sie fajniejszy ;p

kain? a nie cykl kane wagnera?

no moze, to bylo jakies 25 lat temu ;p

Highlander - naprawdę weź sobie jakiś chart w stylu 50 best fantasy books powykreślaj te bez elfów/krasnoludów i dostaniesz te 20-30 tytułów.
A ode mnie masz np. Terre'go Brooksa. Nikt tego nie lubi a mi się super czytało.

Kane zajebisty - pamietam jak odrzuciłem rodzimego wieśka jako marną podróbę Kane.

stop prawa - brandona sandersona - calkiem mile czytadlo.

Pierwszy Kane to był Pierścień z Krwawnikiem, wchłonąłem w jeden dzień:)
Jedna z moich serii życia.

ja tak Tożsamość Bourne'a przeczytalem przez noc