Day 4 - Pojedynek tytanow.
Dzien w Radziulandzie chylil sie ku koncowi jednakze dzisiejsze glosowanie bedzie nalezalo do kanonu tych interesujacych.
- Roball 3 glosy, Aenima 3 glosy... co robimy? - rzucil pytaniem Davich - Wieszamy obydwu czy jak?
Nagle w Swiatyni Milosciwie Obserwujacego Radoslawa Wspanialego odezwal sie sam glos Pana. Glos zdawal sie wydobywac z poteznego czlonka granitowego posagu Najjasniejszego.
- Niech walcza! Niech wygra najlepszy!
W tym momencie wszyscy upadli na kolana. Tylko trzezwo myslacy Roball wykonujac rozkazy Radoslawa natychmiast rzucil sie na Aenime.
- Gin wilkolaku w ludzkiej postaci!
Poczal go odkladac piesciami, gryzc, deptac jego przyrodzenie. To bardzo podniecilo Aenime. Przez jego glowe przeleciala mysl - "Nie z takimi byczkami sobie radzilem w stodole".
Objal Roballa w pasie jedna reka, a druga w tym samym momencie odpial klamre od pasa. Swiatlo dzienne ujrzal mostrualnych rozmiarow pytong, ktory wzbudzil u przygladajacej sie gawiedzi zdumione odglosy. Tylko Lutus rubasznie sie usmiechnal, on znal jego mozliwosci.
- Luzuj poslady psie, teraz wujek Ae polaczy przyjemne z pozytecznym!
Aenima ze zwierzecym zapalem poczal posuwac Roballa z dzika zwinnoscia. Przerazliwe wrzaski wydobywajace sie z gardla ofiary plataly sie w powietrzu z odglosami penetrowanego komina.
- Jedziesz dzikusie! - skandowal Lutus - Wrrrrrrrrrrrr!
Po blisko 45 minutowym przedstawieniu nieprzytomny Roball osunal sie na podloge.
- O kurwa. - mruknal Aenima - Pheeeeew, to se kuca zajezdzilem, nici z bzykanka Lutusiku. Zabierzcie to scierwo na szubienice.
Zszkokowana publicznosc podniosla rozjechanego Roballa i wyniosla go ze swiatyni.
W ten na sam koniec do sali wbiegla Sinistralis:
- Przepraszam! Mialam zatwardzenie i musialam moja figure z brazu poddac fragmentacji stad glosuje jako ostatnia. Glosuje na Aenime!
Hmmmmmmmm. No coz, pojawila sie przed czasem, przed 22 wiec jej glos zaliczony zostac musial.
Aenima jeszcze drgal bo orgazm, ktory przezyl chwile temu byl jednym z wiekszych od dluzszego czasu. Wiesniacy rzucili sie na niego i sprawnie go spetali.
Doprowadzony do szubienicy zaczal sie miotac, krzyczec, warczec.
- Szybko do kurwy nedzy, on chyba naprawde jest wilkolakiem!
Po chwili Aenima juz wisial i walczyl z zaciskajaca sie petla na jego szyi.
Jego ciaglo w ostanich chwilach zaczelo sie przemieniac... w dosc nietypowy sposob. Twarz przechodzila totalna metamorfoze, wyrosly kly, uszy staly sie spiczaste, poczal toczyc piane. Jego wentyle od jelcza znacznie sie wydluzyly, a piersi staly sie kragle. Przyrost masy miesniowej byl tak duzy, ze rozsadzilo ubranie.
- Rofl, a co to? - z jednej strony przerazony, a z drugiej zaskoczony Lutus wskazal na krocze Aenimy.
Metamorfozie ulegl tez poganiacz, ktory przeistoczyl sie w monstrualnych rozmiarow pochwe z wystajacym clitorisem, ktory siegal kolan.
- He he he! Paszcza wilka i u gory i na dole! - polewali wiesniacy.
Jednak bylo juz za pozno dla Aenimy, na ktorej/ktorym/chgw petla dokonala ostatecznego scisku.
Truchlo wilkolaka wisialo na srodku placu.
Oj dzisiaj bedzie chlanie w Radziulandzie.
A Aenima byl/byla: wilkolakiem.
|
) , jednak katem oka dostrzeglem druga osobe, ktora sie za chatka umawiala.