|
Burkina Faso – państwo w Afryce Zachodniej bez dostępu do morza. Dawniej nazywało się Górną Woltą (Republique du Haute-Volta), lecz w 1984 prezydent Thomas Sankara nadał mu nową nazwę, która oznacza "kraj prawych ludzi" w językach mossi i diula, będących głównymi rdzennymi językami kraju.
Burkina Faso uzyskała niepodległość od Francji w 1960 r. Destabilizacja państwa w latach 70. i 80. XX w. poprzedziła wielopartyjne wybory we wczesnych latach 90.
Stolicą kraju jest Wagadugu (Ouagadougou), nazywane przez Burkińczyków Ouaga.
Teren kraju jest przeważnie równinny z lokalnymi fałdowaniami, zwłaszcza w zachodniej części kraju, gdzie sięga Wyżyna Gwinejska - znajduje tu najwyższy szczyt kraju Pic de Nakourou (Tena Kuru) - 749 m n.p.m. przy samej granicy z Mali. Nieco dalej na wschód rozciąga się pasmo Chaîne de Banfora z główną atrakcją turystyczną kraju - wodospadami Cascades de Karfiguéla. Na terenie Burkiny Faso rozpoczynają swój bieg także trzy ważne rzeki regionu: Wolta Czarna, Wolta Czerwona i Wolta Biała, które zlewają się następnie, tworząc rzekę Wolta.
Naturalną szatą roślinną państwa jest sawanna. Na południowym zachodzie przy granicy z Mali oraz Wybrzeżem Kości Słoniowej występuje bujna roślinność sawannowa. Na północy natomiast rozciąga się sawanna sucha z niskimi akacjami i kolczastymi krzewami. Na północnym-wschodzie kraju występuje roślinność pustynna. Często spotykanymi tu przedstawicielami świata zwierząt są żyrafy, słonie, lwy, zebry i sępy.
Burkina Faso została skolonizowana w latach 90. XIX w. przez Francję, po pokonaniu miejscowych Mossi. Pierwotnie była administrowana jako część kolonii Wybrzeże Kości Słoniowej, ale już w 1919 r. została oddzielną kolonią, by później utracić ten status. Odzyskała go w 1947 r.
Burkina Faso uzyskała samorządność w 1958 r., a pełną niepodległość w 1960 r. Pierwszy przewrót wojskowy miał miejsce w 1966 r. W 1978 r. nastąpiła restauracja administracji cywilnej, ale już w 1980 r. dokonany został kolejny przewrót, pod wodzą Saye Zambo. Wygaszony został w 1982 r. Zamach stanu w 1983 r. pozwolił kpt. Thomasowi Sankarze przejąć władzę. Sankara został obalony w wyniku kolejnego zamachu stanu w 1987 r., a władzę przejął Blaise Compaoré, który nadal sprawuje władzę.
eden z najbiedniejszych krajów świata. Jest to efekt systematycznego wzrostu liczby ludności i słabej gleby. Rolnictwo stanowi 32% produktu krajowego brutto, a 80% ludności trudni się nim zawodowo. Główną rolę odgrywa hodowla zwierząt, ale również uprawa sorgo, prosa, kukurydzy, orzeszków ziemnych, ryżu, i bawełny. Przemysł słabo rozwinięty. Składa się przede wszystkim z przemysłu tekstylnego i przetwórstwa żywności. Niewielka ilość surowców naturalnych jak miedź, żelazo, rudy manganu i najważniejsze z nich złoto. Kilkaset tysięcy osób co roku migruje do państw sąsiednich w poszukiwaniu pracy, szczególnie do Wybrzeża Kości Słoniowej i Ghany.
Ok. 6 mln mieszkańców to muzułmanie. 2 mln są wyznania chrześcijańskiego, z czego 1,5 mln to katolicy[/b]
|
