No ok, tylko te zwierzaki ktoś formuje . Zresztą mówimy o otaczającym nas wszechświecie jako przestrzeni 3 wymiarowej (bo ta nas dotyczy). Jakby nie spojrzeć są dwie możliwości albo granice ma albo nie.

I tu jest problem bo dobra teoria musi wyjaśniać wszystkie aspekty i musi się dać weryfikować (przynajmniej matematycznie) inaczej to tylko hipoteza

Ale mówienie o wszchświecie jak tylko tym co jesteśmy w stanie postrzegać jest dużym błędem. To tak jakby ryba uważała, że miejsce w którym zyje to cały wszechświat.

Jeśli przyjąć, że zyjemy na powierzchni balonu, to jesteśmy dokładnie na granicy jego objętości. Ale to to wizualne porównanie, Bo nijak. Nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić 4-o albo więcej wymiarowej przestrzeni, jaką jest wszechświat.

Innymi słowy ziemska chłopska logika wogóle nie aplikuje do natury wszechświata ;p.

Pisze na bazie wiedzy o rozszerzaniu się wszechświata biorąc pod uwagę odległości i ile czasu zajmuje dotarcie do nas światła.
Czyli to co nie widzimy teraz można będzie zobaczyć przykładowo za tydzień bo dotrze do nas światło z tego miejsca ale to nie oznacza że tam nic nie ma tylko zwyczajnie nie możemy tego zaobserwować.

To jest oczywiste, ale mowa była o "przestrzeni" poza wszechświatem.

Jak zaznaczyłem, "nic tam nie ma" nie tyczyło się tego wszystkiego poza granicą obserwowalnego wszechświata.

wydaje mi się, że nie do końca. Ryba może stwierdzić istnienie granicy swojego zbiornika. Dalej nie sięgnie bo nie ma narzędzi. Ale nie zmienia to faktu, że ryba nie żyje w jakimś osobnym wszechświecie. Z nami sytuacja jest podobna, ze względu na odległości nie jesteśmy w stanie stwierdzić, czy przestrzeń która nas otacza ma jakąś granicę. Bez względu na ilość wymiarów wszehświata aktualne pozostaje pytanie czy jeśli ktoś wsiądzie w jakąś raketę i uda się w dowolnym kierunku trafi w końcu na jakąś "granicę"

Havok: fizycy nie wiedzą z ilu wymiarów tak naprawdę składa się nasza 'przestrzeń' - a liczba 3 już dawno wyszła z mody (patrz: teoria superstrun).

Dlatego też bardzo ciężko sobie wyobrazić 'granice' jakie może mieć nasz Wszechświat. Są one bardziej opisywalne wzorami, niż rysunkami.

Co do teorii, która musi opisywać wszystko: nie ma takiej. Tak jak napisał iniside, fizycy się nad nią głowią od wielu lat, i póki co tzw. Teoria Wszystkiego jest ich Świętym Graalem. Wszyscy jej szukają, lecz nikt nie znalazł. Mają wspomnianą teorię superstrun, która mnie osobiście przyprawia o zeza, gdy tylko próbuję sobie wyobrazić rzeczy, o których mówi.

EDIT: Havok: jak już napisałam wyżej, według obecnej wiedzy fizyków, lecąc rakietą przed siebie nie dotrzesz do granicy Wszechświata, gdyż nie pozwoli Ci na to zakrzywienie przestrzeni.

W matematyce są przestrzenie N wymiarowe, ale cały czas mówimy o tym co nas otacza . Zdaje sobie sprawę, że nie ma i zapewne szybko nie powstanie teoria opisująca działanie "wszechświata". Tyle że jeśli w końcu powstanie to przynajmniej na drodze matematycznej powinna wyjaśnić co się stanie z obiektem który z planety ziemie wyśle w dowolnym kierunku. Bo bez względu na ilość wymiarów wszechświata przecież nagle nie zniknie . Chyba na razie koniec tych dywagacji

Jesli chodzi o terraforming, to polecam trylogie Mars autorstwa Kim Stanley Robinson. Absolutnie genialna trylogia zaczynajaca sie od Czerwony Mars. Prawdziwe SCIENCE-fiction.

Oczywiście że się da, przecież to jest (bardziej skomplikowana) geometria oparta na pewnych założeniach (dotyczących kształtu wszechświata).

Coś tam wyjdzie. Problem w tym że dalej zgadujemy jakie założenia są poprawne. Kiedyś myśleliśmy że do opisu całej mechaniki wszechświata wystarczą te wynikające z praw Newtona, później doszła teoria względności, mechanika kwantowa, kolejne modele wszechświata (jak np. teoria superstrun - tak napisana że nikomu się nie udało jej w 100% obalić, ale też nie da się jej w 100% potwierdzić).
Poza tym co chwila odkrywane są nowe rzeczy lub potwierdzane są stare przypuszczenia - ciemna energia, ciemna materia, antymateria. Ja mam nadzieję że odkryjemy coś co kompletnie zmieni sposób postrzegania świata, coś na miarę fal radiowych (czy promieniowania elektromagnetycznego w ogóle) kiedyś. Zawsze było i nam towarzyszyło, ale nie wiedzieliśmy o tym, z czasem to odkryliśmy, nazwaliśmy, nauczyliśmy się je sami wytwarzać i używać do własnych celów.
I tak wiemy dużo więcej niż kiedyś - wiemy że był wielki wybuch 14 mld lat temu i od tej pory cały (nam znany) wszechświat się rozszerza. Ale żeby zrozumieć co mogło być przed, co do niego doprowadziło i co nas czeka dalej, musimy wiedzieć dużo więcej. Najbliżej mi do teorii pulsowania tego co widzimy - możliwe że w pewnym momencie mimo wszystko zaczniemy zwalniać i świat zacznie się zapadać, gwiazdy już dawno będą wypalone. Na razie nawet tego nie da się potwierdzić, bo oddziaływania grawitacyjne w ogóle nie wskazują na to żeby znana nam materia zaczęła się kurczyć. Ale jest przecież ciemna energia i materia, których własności w ogóle nie poznaliśmy. Na razie tylko wnioskujemy że coś takiego musi być żeby wytłumaczyć zjawiska mechaniczne których nie potrafimy wyjaśnić (np. nieregularne oddziaływania grawitacyjne bliskich sobie gwiazd). Pojawia się coraz więcej pytań i nie widać ich końca Tak czy siak jest coraz lepiej, w ciągu niecałych 100 lat dokonano ogromnego postępu małymi kroczkami, tylko czekać na jakiś "big leap" :>

Ale nie da się określić sztywno że tam nic nie ma bo jedyna nasza wiedza o tym ogranicza się do tego co widzimy, a nie co zobaczymy.
Pisanie że czegoś gdzieś nie ma, określanie granic i wielkości nie ma tu sensu, na ten temat jest już tak dużo teorii że trudno tu przytoczyć coś naukowo popartego, zwłaszcza że nawet teorie tworzące naszą naukę, wiedzę i postrzeganie wszechświata, w tym przypadku nie są mocnym argumentem.

Z tego co pamietam to z teoria superstrun to jest taki problem, ze istnieje dowod na jej obalenie, chociaz na papierze wyglada dobrze.

Jesli stosowac sie do prawa 1/r^2 Newtona, to orbity planete moga byc stabilne tylko w przesrzeniach trojwymiarowych. Z tego wynika, ze musimy zyc w swiecie trojwymiarowym (wymiary przesrzeni), inaczej ziemia juz dawno by sie ze sloncem zderzyla. I fizycy, niewiadomo jak by chcieli, nie potrafia tego problemu obejsc.

Ojejej, teraz kazdy bedzie tu prezentowal swoja zajebista wiedze, a ostatecznie pewnie wszystkie te teorie sa gowno warte.

Nie do końca.
Jedynym wytłumaczniem jest to, że pozostałe wymimary są zwinięte, do wielkości Plancka.

Inna teorią rozwiajaące te ide są membrany. Ale tutaj, już za dużo nie pamiętam, więc przemilcze.

Niestety tez juz nie kojarze jak to dokladnie bylo. Z pamieci bym powiedzial, ze matematycznie wykluczalo to istnienie jakichkolwiek innych wymiarow (nawet zwinietych).

Przydal by sie jakis fizyk tutaj, ktory by sie wypowiedzial. Wiekszosc ludzi bazuje swoja wiedze na pseudonaukowych ksiazkach pisanych dla mas. Maja byc interesujace, maja sie latwo czytac, maja sie sprzedac. Gdyby jednak wziac porzadna ksiazke do fizyki to polowa z nas by juz w pierwszym rozdziale odpadla.

Gruba przesada.

To że większość opiera swą wiedzę na książkach pisanych dla mas, to oczywista oczywistość, ponieważ jak już sam zauważyłeś "normalny" człowiek astrofizyki pisanej "żargonem" czy liczbami, nie ogarnie (ja np nie ogarnę).
A czy to że Naukowiec celuje swą publikacją w szersze grono odbiorców, czyni ją "pseudonauką" ?

Krótka Historia Czasu, Wszechświat w Skorupce Orzecha czy Jeszcze Krótsza Historia Czasu, Hawkinga to nie są książki pseudonaukowe. Są tylko napisane przystępnym językiem.

Teoria Strun z Brianem Greenem, dla laików

Ale są dziesiątki takich przykładów. Carl Sagan, Neil Tyson, Michio Kaku i dziesiątki innych ludzi którzy starają się takie rzeczy wyjaśnić szaraczkom. I bardzo dobrze, może uda się w końcu wyplenić zabobon.

Z tego co ja czytalem i zaslyszalem od wykladowcy czy dwoch (powazanych fizykow), to teoria strun pieknie wyglada na papierze, ale jest chujowa, bo nie ma jak jej sprawdzic. A jak wiadomo, fizyka jest nauka doswiadczalna.

Jak celowanie w grach FPS ma się do rzeczywistości.

I tak i nie. Fizyka doświadczalna ma przed sobą trudne czasy, bo smutna prawda jest taka, że nie mamy i nie będziemy mieć jeszcze długo technologii która by umożliwiłaby sprawdzenie najdziwniejszych hipotez i teorii.

Teoria strun jest dobra, bo daje się przynajmniej częściowo weryfikować matematycznie, czego poprzednie zunifikowane teorie nie były w stanie dokonać.