Art. 1. Urzednik, winny popelnienia w zwiazku z urzedowaniem i z pogwalceniem obowiazków urzedowych i sluzbowych:
1.kradziezy lub przywlaszczenia (sprzeniewierzenia), albo udzialu w tychze (art. 51 k. k. ros. Z r. 1903, § 5 austr. u. k. z r. 1852, §§ 47 – 49 niem. k. k. z r. 1871), jesli mienie skradzione lub przywlaszczone (sprzeniewierzone) bylo mu dostepne lub powierzone z powodu sluzby lub stanowiska sluzbowego;

2.oszustwa lub udzialu w niem (art. 51 k. k. ros. Z r. 1903, § 5 austr. u. k. z r. 1852, §§ 47 – 49 niem. k. k. z r. 1871), jesli oszustwo popelniono w ten sposób, ze winny w zamiarze osiagniecia dla siebie lub osoby trzeciej nieprawnej korzysci majatkowej wyrzadzil innemu szkode majatkowa przez wprowadzenie w blad lub utrzymywanie w bledzie za pomoca przedstawienia okolicznosci falszywych, albo przekrecania lub ukrywania prawdziwych - bedzie karany smiercia przez rozstrzelanie.

Art. 2. Urzednik, winny:
1.przyjecia badz podarunku lub innej korzysci majatkowej, badz obietnicy takiego podarunku lub innej korzysci majatkowej, danych w zamiarze sklonienia go do pogwalcenia obowiazków urzedowych lub sluzbowych, albo zadania takiego podarunku lub korzysci majatkowej;

2.innego przestepstwa sluzbowego, popelnionego z checi zysku i z pogwalceniem obowiazków urzedowych lub sluzbowych w b. dzielnicach rosyjskiej i pruskiej, a w b. dzielnicy austriackiej naduzycia wladzy urzedowej, popelnionego z checi zysku
- bedzie karany smiercia przez rozstrzelanie.

Art. 3. Urzednik winny przyjecia w zwiazku z rozstrzyganiem spraw urzedowych lub sluzbowych badz podarunku lub innej korzysci majatkowej, badz obietnicy takiego podarunku lub korzysci majatkowej, danych be zamiaru sklonienia go do pogwalcenia obowiazków urzedowych lub sluzbowych, albo zadania takiego podarunku lub korzysci majatkowej, ulegnie karze ciezkiego wiezienia (domu karnego) od lat 4 do 15.

Art. 4. Winny udzialu w przestepstwach, przewidzianych a art. 1 i w ust. 2 art. 2 tej ustawy, o ile udzial taki nie pociaga za soba kary surowszej w mysl art. 1, bedzie karany ciezkim wiezieniem (domem karnym) od 4 do 15 lat; jesli zas winny dopuszcza sie takiego przestepstwa zawodowo – bedzie karany smiercia przez rozstrzelanie.

Art. 5. Kto osobiscie lub za posrednictwem osób trzecich,chociazby bezskutecznie, sklania urzednika za pomoca podarunku, badz innej korzysci majatkowej, badz obietnicy tychze do pogwalcenia obowiazków urzedowych lub sluzbowych, lub dopuszcza sie udzialu w przestepstwie, przewidzianem w ust. 1 art. 2 niniejszej ustawy – bedzie karany ciezkim wiezieniem (domem karnym) od 4 do 15 lat; jesli zas winny dopuszcza sie takiego przestepstwa zawodowo – bedzie krany smiercia przez rozstrzelanie.
Kto osobiscie lub za posrednictwem osób trzecich,chociazby bezskutecznie, sklania urzednika do przestepstwa, przewidzianego w art. 3 niniejszej ustawy, lub w tem ostatniem przestepstwie dopuszcza sie udzialu, bedzie karany wiezieniem (w b. dzielnicy austriackiej – scislym aresztem) od 1 miesiaca do 1 roku.
Jednak bedzie wolny od kary ten, kto przyczyni sie do wykrycia lub udowodnienia dokonanego przekupienia, zanim wladza, powolana do scigania, dowie sie o jego czynie.

Art. 6. Przepisy ustaw karnych dzielnicowych o prawie nadzwyczajnego lagodzenia lub zamiany kary nie stosuja sie do przestepstw, przewidzianych w niniejszej ustawie; wszakze w wypadkach mniejszej wagi lub w razie uznania okolicznosci lagodzacych sad wymierzy za przestepstwa, przewidziane w art. 1 – 5 ustawy niniejszej, w miejsce kary smierci, kare ciezkiego wiezienia (domu karnego) od lat 4 do 15, kare zas ciezkiego wiezienia (domu karnego) od lat 4 do 15 wyznaczy w rozmiarze od 1 roku do 4 lat.

Art. 7. Przestepstwa, wymienione w art. 1 – 4 i cz. 1 art. 5 niniejszej ustawy, uwazane beda za zbrodnie; przestepstwo, przewidziane w cz. 2 art. 5 za wystepek.
Usilowanie bedzie karane na równi z dokonaniem.
Karom za udzial, przewidzianym w art. 4 i 5 niniejszej ustawy, ulegaja równiez osoby, nie bedace urzednikami.

Art. 8. W wypadku przestepstw, przewidzianych w art. 2, 3 i 5 niniejszej ustawy, nalezy otrzymany podarunek lub wartosc tegoz uznac za przepadle na rzecz Skarbu Panstwa.
Art. 9. Urzednikiem w rozumieniu ustawy jest ten, kogo odpowiednia ustawa karna w chwili popelnienia przestepstwa za urzednika uwaza (art. 636 cz. 4 k. k. ros. Z r. 1903, § 101 austr. u. k. z r. 1852 i § 359 niem. k. k. z r. 1871).

Art. 10. Ustawa niniejsza nie stosuje sie do osób, które w chwili popelnienia przestepstwa nie ukonczyly lat 21; nie dotyczy to przestepstwa, przewidzianego w cz. 2 art. 5 ustawy niniejszej.

Art. 11. Przepisy ustawy niniejszej nie stosuja sie do udzialu, przewidzianego w § 49a niem. k. k. z r. 1871, tudziez do wypadków, przewidzianych z art. 151 cz. 3 k. k. ros. Z r. 1903 i w § 9 austr. u. k. z r. 1852).

Art. 12. Przepisy szczególne ustaw karnych, stanowiace o karach lagodniejszych lub o bezkarnosci kradziezy lub przywlaszczenia (sprzeniewierzenia), nie beda stosowane do urzedników, odpowiadajacych wedlug ustawy niniejszej. Jesli jednak winny kradziezy lub przywlaszczenia (sprzeniewierzenia) dobrowolnie zwrócil mienie kradzione lub przywlaszczone (sprzeniewierzone), albo w inny sposób wynagrodzil szkode, zanim jego wina ujawniona zostala przed wladza do scigania przestepstw powolana, - wolny bedzie od kary.

Art. 13. Sprawy o przestepstwa, przewidziane w ustawie niniejszej, o ile nie stosuje sie postepowania uproszczonego, rozpoznawane beda co do winy i kary we wszystkich instancjach przez sad karny w skladzie 3 sedziów panstwowych.
W b. dzielnicy rosyjskiej wyroki sadu pierwszej instancji we wszystkich sprawach, do których stosuje sie niniejsza ustawa, sa ostateczne i moga byc zaskarzone jedynie przy odpowiednim zastosowaniu przepisów o zaskarzeniu wyroków w drodze kasacji.
Jezeli przestepstwo jest zbrodnia, nalezy wyznaczyc oskarzonemu obronce z urzedu, o ile nie ma on obroncy z wyboru.
W b. dzielnicy austriackiej stosuje sie odpowiednio przepis § 341 proc. kar.

Art. 14. Winni przestepstw, popelnionych przed wejsciem w zycie ustawy niniejszej, ulegna karze w mysl ustaw dotychczasowych, o ile przepisy ustawy niniejszej nie przewiduja lagodniejszej kary.
Art. 15. Do osób wojskowych nalezy stosowac ustawe z dnia 1 sierpnia 1919 r. (Dz. Pr. Nr 64, poz. 386) ze zmianami, zawartymi w ustawie z dnia 17 grudnia 1920 roku (Dz. Ust. z1921 r. Nr 2, poz. 4).
Przepisy ustawy niniejszej stosuja sie odpowiednio i w wypadkach, gdy przestepstw, przewidzianych w art. 4 i 5 dopuszczono sie odnosnie do osób, podlegajacych sadownictwu wojskowemu.

Art. 16. Rada Ministrów wladna bedzie uchylic moc obowiazujaca ustawy niniejszej uchwala, zatwierdzona przez Naczelnika Panstwa i ogloszona w Dzienniku Ustaw. Z chwila wejscia w zycie tej uchwaly postanowienia ustaw karnych, uchylone, zmienione, lub ograniczone w swem dzialaniu skutkiem przepisów ustawy niniejszej, odzyskuja moc prawna.

Art. 17. Ustawa niniejsza wchodzi w zycie z dniem jej ogloszenia; równoczesnie traci moc ustawa z dnia 30 stycznia 1920 r. w przedmiocie odpowiedzialnosci urzedników za przestepstwa, popelnione z checi zysku (Dz. Ust. Nr 11, poz. 60) tudziez rozporzadzenie Rady Obrony Panstwa z dnia 6 sierpnia 1920 r. (Dz. Ust. Nr 73, poz. 501) w przedmiocie poddania przestepstw, popelnionych przez urzedników z checi zysku, orzecznictwu sadów doraznych, oraz oparte na nim rozporzadzenie Rady Ministrów z dnia 16 lutego 1921 r. (Dz. Ust. Nr 18, poz. 101).

Art. 18. Wykonanie tej ustawy nalezy do Ministra Sprawiedliwosci, a w b. dzielnicy pruskiej – do Ministra b. Dzielnicy Pruskiej w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwosci.

Marszalek: Trampczynski
Prezydent Ministrów: Witos
Minister Sprawiedliwosci: w. z. Dr. J. Morawski
Minister b. Dzielnicy Pruskiej: W. Kucharski